Kot o wyjątkowej urodzie, intensywnie niebieskich lub zielonych oczach, biały z charakterystycznym kolorowym ogonem i plamkami w okolicach uszu. O jakiej rasie mowa? To oczywiście turecki van, jeden z nielicznych kotów, który… lubi pływać. Dowiedz się więcej o tych wyjątkowych mruczkach oraz o tym, jak się nimi opiekować i oceń, czy taka rasa sprawdzi się w roli Twojego przyjaciela.
Turecki van – podstawowe informacje
Kot van turecki to dość rzadka rasa kotów półdługowłosych, która została wyhodowana w Wielkiej Brytanii, przy wykorzystaniu kotów pochodzących z Turcji. Koty tej rasy potrafią pływać i chętnie spędzają czas w pobliżu wody, a ich futerko bardzo szybko wysycha. Mają nawet błonę pławną między palcami. Charakterystyczne umaszczenie tureckiego vana jest spowodowane ekspresją genu srokatej białej plamistości. To rodzaj częściowego leucyzmu, czyli braku melaniny (barwnika) w skórze.
Koty tureckie van są dość duże (ich waga waha się od 5 do 9 kg) i muskularne, ale harmonijnie zbudowane. Ich okrywa włosowa charakteryzuje się brakiem podszerstka. Dzięki temu sierść jest jedwabista i bardzo przyjemna w dotyku, a kot nie linieje tak intensywnie jak inne rasy. Zimą szata tureckiego vana jest grubsza i dłuższa, a latem przerzedza się. Tylne nogi tureckiego vana są nieco dłuższe niż przednie, a pyszczek ma egzotyczny wygląd dzięki prostej linii nosa i wysokim kościom policzkowym. Koty tej rasy są bardzo zwinne – z łatwością wskoczą na lodówkę z podłogi.
Kot turecki – umaszczenie
Umaszczenie tureckiego vana jest białe, z kolorowymi obszarami na ogonie i przy uszach (kolorowe plamy nie mogą przekraczać 20% powierzchni ciała). Pośrodku czoła pozostaje biały pasek. Oczy kota tureckiego przybierają barwę niebieską, zieloną lub bursztynową, często pojawia się także heterochronia (każde oko jest wówczas innego koloru).
Warto wiedzieć!
Z charakterystycznym białym paskiem pomiędzy uszami kotów tej rasy wiąże się ciekawa legenda. Według niej ta nietypowa plamka powstała za sprawą palca Allaha, który dotknął kota tej rasy.
Jak długo żyją koty tureckie?
Koty tureckie dożywają 14–19 lat, o ile opiekun zapewni im odpowiednią dietę i regularne wizyty u weterynarza. Osiągają więc przeciętną długość życia kotów, a to dzięki ich stosunkowo niskiemu obciążeniu chorobami genetycznymi.
Kot van turecki – historia rasy
Na początku warto rozróżnić dwa rodzaje kotów tego typu. Pierwszy z nich to kot van – wyróżniająca się długą historią turecka rasa kotów, która powstała w sposób naturalny i od tysięcy lat kształtowała się na terenach sąsiadujących z jeziorem Van (któremu koty zawdzięczają swoją nazwę). Jest spokrewniona z rasą angorską. Nie wiadomo, jak długo koty typu van zamieszkują ten obszar, ale wśród znalezisk archeologicznych sprzed 5000 lat pojawiają się wizerunki podobnych czworonogów. Nie wiadomo również, dlaczego koty wybrały akurat ten obszar jako miejsce do życia. Do Europy tureckie koty przybyły pomiędzy rokiem 1095 a 1272. Towarzyszyły kupcom i podróżnikom, odkrywcom i najeźdźcom. Dziś importowanie kotów van z ich ojczyzny jest sporadyczne, ponieważ te zwierzęta są uważane za skarb narodowy. Kot van cechuje się śnieżnobiałą sierścią.
Drugi rodzaj kotów van to „oficjalna” rasa o nazwie turecki van – lepiej znana i hodowana na całym świecie. Powstała stosunkowo niedawno. W 1955 roku dwie fotografki z Wielkiej Brytanii: Laura Lushington i Sonia Halliday, podczas wykonywania zleceń w Turcji dla tureckiego Ministerstwa Turystyki, otrzymały dwa niespokrewnione koty. Laura Lushington zabrała zwierzaki do Wielkiej Brytanii, a one szybko doczekały się kilku miotów. Wszystkie kocięta okazały się białe z kolorowymi odmianami, tak samo jak ich rodzice. To sprawiło, że Laura postanowiła stworzyć rasę, którą dziś znamy pod nazwą turecki van. Nie ma jednak dowodów, by koty Laury pochodziły z obszarów zamieszkiwanych przez naturalną rasę van.
W 1969 roku rasa turecki van została po raz pierwszy oficjalnie uznana przez związek Governing Council of the Cat Fancy (GCCF). Początkowo nazywano koty tej rasy „koty tureckie”, jednak wkrótce dodano określenie „van” dla wyraźniejszego rozróżnienia od tureckiej angory. Do Stanów Zjednoczonych pierwsze tureckie vany trafiły w latach 70. XX wieku, a Międzynarodowa Federacja Felinologiczna (FIF) uznała rasę w 1972 r.
Charakter kota
Tureckie vany należą do ras późno dojrzewających, co sprawia, że powinny zostać z matką dłużej niż inne koty, by w pełni przeszły proces socjalizacji. Turecki van z pewnością zachwyci każdego, kto uwielbia aktywne i inteligentne koty. Jeśli liczysz, że Twój mruczek będzie przesypiał większość dnia, a później rozkosznie wtuli się w Ciebie, by zapaść w kolejną drzemkę, turecki van z pewnością nie spełni tych oczekiwań.
Ta rasa uwielbia zabawę, eksplorowanie terenu, wskakiwanie na wysokie meble, a szczególne ożywienie wykazuje w pobliżu wody. Jeśli Twój kot korzysta z ogrodu, zainteresuje go każde oczko wodne, kałuża, a nawet konewka, a w domu – wanna z wodą lub akwarium (które warto zabezpieczyć przed przyjęciem pod swój dach tureckiego vana). Koty tej rasy pozostają aktywne nawet w późniejszym wieku, mają niespożyte pokłady energii, a przy tym są bardzo ufne i mocno przywiązują się do swoich właścicieli. Uwielbiają im towarzyszyć w codziennych czynnościach i sprawdzać, jak się miewa ich opiekun. Jeśli prawidłowo zapoznamy je z innymi kotami lub psami, tureckie vany będą żyć z nimi w zgodzie. Są także przyjaźnie nastawione wobec obcych, o ile mogą podejść do nich we własnym tempie. Jeśli długo przebywasz poza domem, dobrym pomysłem może być zapewnienie tureckiemu vanowi towarzystwa w postaci drugiego kota. W przeciwnym razie ten inteligentny zwierzak z pewnością sam znajdzie sobie zajęcie.
Turecki van będzie doskonałym towarzyszem dla osoby, która chętnie spędza czas z kotem, bawiąc się z nim i ucząc go sztuczek. Kot van turecki potrzebuje aktywności, więc przydadzą się drapaki, zabawki interaktywne dla kotów i inne umilacze czasu. Warto zabezpieczyć balkon lub wybudować wolierę w ogrodzie, by ten energiczny kot mógł spędzać trochę czasu na zewnątrz.
Opieka nad kotem tureckim van
Pielęgnacja futerka tureckiego vana nie przysparza opiekunom większych trudności. Półdługa sierść dostosowuje się do pory roku i wymaga regularnego szczotkowania, ale brak podszerstka zdecydowanie ułatwia to zadanie i sprawia, że kot nie linieje zbyt intensywnie. Szczotkowanie minimalizuje ryzyko wystąpienia kul włosowych w przewodzie pokarmowym pupila. Warto także regularnie sprawdzać, czy pazury nie wymagają przycięcia, a uszy – wyczyszczenia.
Żywienie kota rasy turecki van nie różni się od żywienia innych kotów. Doskonale sprawdzi się dieta BARF, czyli najbardziej naturalne posiłki złożone z surowego mięsa, ryb i produktów pochodzenia zwierzęcego (tłuszcze, podroby). Alternatywą jest gotowa karma, sucha lub mokra. W takim przypadku należy wybierać karmę bezzbożową, z wysoką zawartością białka i produktów pochodzenia zwierzęcego.
Zdrowie
Tureckie vany są uznawane za rasę stosunkowo zdrową i odporną, a ich sierść, dostosowująca się do pory roku, stanowi doskonałą ochronę przed warunkami atmosferycznymi. Należy zadbać o to, by nie przekarmiać kota i zapewnić mu odpowiednią ilość ruchu, co zapobiega otyłości. Tureckim vanom czasem zdarzają się problemy dentystyczne, sporadycznie pojawia się choroba serca – kardiomiopatia przerostowa oraz ataksja (choroba neurologiczna powodująca zaburzenia koordynacji). U całkowicie białych kotów z przynajmniej jednym niebieskim okiem może pojawić się głuchota.
Kocięta rasy turecki van – cena i hodowle
Kilka hodowli tureckiego vana funkcjonuje w Polsce, dzięki czemu miłośnicy rasy nie powinni mieć problemu z nabyciem wymarzonego kociaka. Cena za tureckiego vana z rodowodem waha się w granicach 3000–4500 zł. Koszt może być wyższy lub niższy i zależy od wieku kota, rodowodu, renomy hodowli i innych detali. Przed zakupem warto zapytać o badania weterynaryjne rodziców kotka, by uniknąć zakupu zwierzaka obciążonego chorobami genetycznymi.
Dodaj komentarz