Czy beagle to pies dla Ciebie? Sprawdź! Podstawowe informacje o rasie

Beagle to rasa rozpoznawalna w Polsce i chętnie wybierana na psa towarzyszącego. Uroczy pyszczek, radosne usposobienie i niewielkie rozmiary sprawiają, że większość ludzi uważa je za świetne psiaki rodzinne. Przyszły opiekun musi sobie jednak zdawać sprawę z natury beagli — to temperamentne psy z silnym instynktem myśliwskim, które być może będą posłuszne podczas szkolenia, ale gdy tylko wyczują trop, zapomną o nauce. Czy beagle to dobra rasa dla Ciebie? Dowiedz się więcej o tej rasie, sprawdź, ile żyje beagle i ile kosztuje, poznaj jego charakter oraz potrzeby, by podjąć decyzję.

Beagle pies — podstawowe informacje

Beagle to niewysokie, mocne psy o zwartej budowie, należące do sekcji 1.3 grupy VI FCI (psy gończe, posokowce i rasy pokrewne). Mają krótką sierść, charakterystyczny ogon, który noszą uniesiony nad grzbietem oraz długie, zwisające uszy. Ważną cechą charakterystyczną beagli jest ich usposobienie: żywiołowe, wesołe, odważne i sympatyczne.

Beagle umaszczenie:

Beagle występują w maściach tricolor i bicolor. Trójkolorowe umaszczenie jest białe z czarnym i rudym lub białe z błękitnym i płowym w różnych odcieniach i proporcjach, dwukolorowe — biało-rude, biało-cytrynowe, biało-złote lub — bardzo rzadko — biało-czarne. Dopuszczalna jest również nakrapiana sierść: biała z cętkami brązowymi, czarnymi, szarymi, cytrynowymi. Końcówka ogona musi być biała.

Beagle wielkość:

Beagle mierzy w kłębie 33-40 cm i osiąga wagę 10-18 kg. Beagle suczka zwykle będzie nieco mniejsza od samca

Beagle – ile żyje?

Miłośnicy psów chcieliby, by ukochane czworonogi towarzyszyły im jak najdłużej. Jak długo będziemy mogli cieszyć się towarzystwem beagla? Beagle wyróżniają się na tle innych ras dobrym zdrowiem i przeciętnie dożywają ok. 12-14 lat, a często nawet więcej. Duże znaczenie ma odpowiednia opieka — prawidłowe żywienie, opieka weterynaryjna oraz regularna aktywność fizyczna. Jeśli będziemy prawidłowo dbać o naszego pupila i nie dopuścimy do otyłości, czworonóg z pewnością będzie żył długo i szczęśliwie.

Historia beagli

Beagle są jedną z najstarszych ras brytyjskich. Przodkowie współczesnych beagli służyli normandzkiej szlachcie do polowań już ok. 1000 roku! W Anglii podjęto próby krzyżowania psów myśliwskich z terenów Francji i Anglii. Źródła wskazują na dolew krwi psów gończych zwanych talbotami, harrierów, terierów oraz selekcję najmniejszych foxhoundów. Wczesna historia rasy zawiera jednak wiele domysłów i nieścisłości, tym bardziej że sam beagle był psem o dość niejednolitym typie — w pewnym momencie istniała nawet odmiana szorstkowłosa. Co zatem wiemy na pewno? W 1895 roku ustalono oficjalny wzorzec rasy, by ukierunkować działania hodowlane. W Polsce pierwsze beagle pojawiły się w latach 70. XX wieku i były zwierzętami laboratoryjnymi. Po badaniach zostały wykupione przez miłośników zwierząt. Pierwsze psy przeznaczone do hodowli sprowadzono w latach 80. XX wieku z Czechosłowacji.

Beagle — charakter

Beagle mają opinię psów kłopotliwych, upartych i sprawiających problemy wychowawcze. Przyszły opiekun powinien wiedzieć, że jest to rasa obdarzona dużym temperamentem, kipiąca energią i zawsze chętna do zabawy. Jeśli właściciel nie znajdzie beaglowi zajęcia, pies z pewnością znajdzie je sobie sam — niekoniecznie takie, które spodoba się opiekunowi. Co więcej, beagle mają silny instynkt myśliwski, dlatego trudno od nich oczekiwać karności na spacerach. Jeśli coś je zainteresuje, zignorują właściciela i ruszą przed siebie. Beagle są ponadto uparte i niezależne, ale przyjazne wobec dzieci i dorosłych. Dobrze dogadują się z innymi psami i zwykle nie próbują zmieniać raz ustalonej hierarchii. Beagle świetnie sprawdzą się w rękach osób aktywnych, które będą ćwiczyć z nimi tropienie i wyruszać na długie wędrówki. Psy tej rasy mogą mieszkać w bloku i w rodzinach z dziećmi, o ile będą miały zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu.

Szkolenie i wychowanie beagla

Beagle można szkolić dokładnie tak samo, jak inne rasy. Świetnie sprawdzi się wzmacnianie pozytywne, żelazna konsekwencja i krótkie sesje treningowe, by pies nie zdążył się znudzić. Beagle uwielbiają zabawę i jedzenie, dzięki czemu będą zachwycone zabawkami lub smakołykami w nagrodę za wykonywane ćwiczenia. Właściciel musi jednak wziąć pod uwagę upór tych psiaków oraz silny instynkt myśliwski, które czasem po prostu będą silniejsze niż chęć poprawnego wykonania polecenia. Warto udać się z beaglem na zajęcia w psim przedszkolu i szkolenie z zakresu posłuszeństwa, a jeśli interesują nas psie sporty, beagle będzie zachwycony szkoleniem z zakresu tropienia. Treningi z beaglem powinny przypominać dobrą zabawę.

Opieka nad beaglem

Beagle to urocze psiaki, więc ze względu na swój wygląd często trafiają do osób, które nie są gotowe na psa o tak żywym temperamencie. Jednak osoba, która zrozumie potrzeby beagla, zyska wiernego przyjaciela, który będzie ją uwielbiał!

Ponieważ beagle mają skłonności do ucieczek i na spacerach często znajdują coś bardziej interesującego niż ich opiekun, warto zadbać o zaczipowanie psa i zawiesić na jego obroży adresówkę. To zapewni mu bezpieczeństwo w razie zagubienia. Poza tym należy zadbać o podstawową pielęgnację, żywienie, regularną dawkę ruchu na świeżym powietrzu oraz opiekę weterynaryjną.

Pielęgnacja

Beagle mają krótki, twardy włos, który nie sprawia większych problemów przy pielęgnacji. Wystarczy regularnie szczotkować psa (zwłaszcza w okresie linienia). Dobrym sposobem jest przecieranie psa zwilżoną, gumową rękawicą, która skutecznie usuwa martwe włosy. Wystarczy kąpać pupila od czasu do czasu, w razie potrzeby — na przykład gdy podczas spaceru wytarza się w błocie. Choć sierść beagla jest prosta w pielęgnacji, właściciel powinien zdawać sobie sprawę, że krótkie i twarde włoski beagla znajdują się w każdej części mieszkania — od mebli po ubrania — i czasem naprawdę trudno je usunąć.

Żywienie

Beagle uwielbiają jeść i rzadko zdarzają się wśród nich niejadki lub wybredne czworonogi. W przypadku żywienia beagli dobrze sprawdza się dieta BARF, oparta na surowym mięsie, kościach oraz podrobach. Jednak do żywienia psa w ten sposób potrzebna jest wiedza o właściwym bilansowaniu posiłków i dobieraniu dawek pokarmowych. Jeśli nie masz pewności, czy jesteś w stanie komponować dla swojego psa zdrowe posiłki, możesz wybrać gotowe karmy — najlepiej te z prostym, naturalnym składem i wysoką zawartością mięsa oraz warzyw i ziół. Unikamy karm ze sztucznymi wypełniaczami i zbożami, zwłaszcza jeśli znajdują się one na pierwszych miejscach składu. Właściciel powinien uważnie kontrolować dawki pokarmowe beagla, by nie dopuścić do nadwagi pupila.

Najczęstsze choroby

Beagle to jedna z najlepiej poznanych ras psów na świecie. Są także jedną ze zdrowszych ras i na ogół szybko wracają do zdrowia po przebytej chorobie. Najczęściej odwiedzają weterynarza z powodu… urazów mechanicznych, spowodowanych ciekawską i żywiołową naturą. W rasie pojawia się także dysplazja stawów biodrowych, otyłość, problemy żołądkowo-jelitowe oraz choroby oczu (postępujący zanik siatkówki, dysplazja siatkówki, małoocze, zaćma, jaskra). U starszych psów zdarzają się degeneracyjne zmiany krążków międzykręgowych. Sporadycznie pojawia się padaczka oraz zwężenie tętnicy płucnej.

Wybór hodowli beagle

Beagle należy kupować z legalnych hodowli, sprzedających psy z rodowodem i zrzeszonych w legalnych związkach. Przyszły właściciel powinien sprawdzić, czy rodzice szczeniąt zostali przebadani m.in. pod kątem dysplazji, chorób oczu oraz chorób układu krążenia. Warto dowiedzieć się, czy w linii, z której chcemy kupić szczenię, nie pojawiała się padaczka. Choć hodowcy beagli nie mają obowiązku wykonywania badań, profesjonalne hodowle traktują je jako oczywistość i udostępniają wyniki osobom zainteresowanym szczeniętami. Dobry hodowca chętnie opowie nam o swoich psach i odpowie na nasze pytania, a nawet pomoże wybrać z miotu szczenię najlepiej dopasowane do naszych oczekiwań.

Beagle szczeniak — cena

Przyszli właściciele często zastanawiają się, ile kosztują beagle. Beagle z rodowodem kosztują ok. 2500-5500 zł. Możemy trafić na tańsze szczenięta z profesjonalnych hodowli, jeśli np. urodzą się psiaki niezgodne ze wzorcem (np. nieodpowiedni zgryz lub umaszczenie) lub w hodowli zostanie jeden psiak z miotu. Alternatywą jest adopcja psa w typie beagla. Całe mioty sprzedawane w bardzo „okazyjnych” cenach powinny wzbudzić naszą czujność — kupowanie beagle bez rodowodu oznacza wspieranie okrutnego i nieetycznego procederu pseudohodowli, a także niesie ryzyko kupienia szczenięcia chorego lub z problemami behawioralnymi.